Poésie latine: le mythe de l’âge d’or

Quam bene Saturno vivebant rege, priusquam            35
          tellus in longas est patefacta vias !
Nondum caeruleas pinus contempserat undas,
          effusum ventis praebueratque sinum,
nec vagus ignotis repetens compendia terris
          presserat externa navita merce ratem.              40
Illo non validus subiit juga tempore taurus,
          non domito frenos ore momordit equus,
non domus ulla fores habuit, non fixus in agris,
          qui regeret certis finibus arva, lapis ;
ipsae mella dabant quercus, ultroque ferebant            45
         obvia securis ubera lactis oves.
non acies, non ira fuit, non bella, nec ensem
         immiti saevus duxerat arte faber. 

Nunc Iove sub domino caedes et vulnera semper,
         nunc mare, nunc leti mille repente viae.              50
Parce, pater : timidum non me perjuria terrent,
          non dicta in sanctos impia verba deos.
Quod si fatales jam nunc explevimus annos,
          fac lapis inscriptis stet super ossa notis :
«Hic jacet immiti consumptus morte Tibullus,              55
           Messallam terra dum sequiturque mari»